In Goudmijn vertelt Dewi over haar passie salsadansen. Door de verandering in haar uiterlijk danst Dewi minder dan voorheen.
De vervorming van haar gezicht begon heel onschuldig. Dewi had al van kinds af aan altijd last van een verstopte neus. Ze was het gewend, maar op een gegeven moment kon ze er niet meer van slapen. Ze ging naar de dokter voor een paar goede neusdruppels. De dokter dacht dat het poliepjes waren en stuurde haar door voor een onderzoek. Na twee biopsies bleek er een kwaadaardig gezwel in haar gehemelte te zitten.
Door de operatie waarbij het gezwel werd verwijderd, zouden Dewi’s neus en ooglid iets gaan hangen. Maar tijdens de operatie bleek de tumor groter dan verwacht. Hij kon niet via de mond verwijderd worden. Uiteindelijk moest haar gezicht open worden geklapt en werden gehemelte en bovenkaak verwijderd. Er volgden nog zes operaties en Dewi’s gezicht was voorgoed veranderd.
Na een lang herstelproces kan Dewi nu weer alles zelfstandig – eten, ruiken, proeven, douchen en praten. Dewi: “Ik voel me weer mijn eigen ik. Ik leef als altijd, maar met meer besef. Als je beseft dat niets vanzelfsprekend is, geniet je meer. Vroeger werd ik boos als iets niet lukte, nu weet ik hoe veel erger het kan zijn.”